Nota res mala, optima(*): Η δαιμονοποίηση του ευρωπαϊσμου
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα: το φάντασμα του ευρωπαϊσμού. Μετά από μια τριακονταετία ευδόκιμης θητείας της χώρας μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια (με τις όποιες καταγεγραμμένες αδυναμίες) και ευρεία λαϊκή αποδοχή της θέσης στη χώρα στην Ε.Ε., τα δύο τελευταία χρόνια η κατάσταση αυτή φαίνεται πως αλλάζει. Από την μία πλευρά ο εγχώριος πολιτικός κόσμος έχει επιχειρήσει να μεταβιβάσει τις ευθύνες της οικονομικής δυσπραγίας της χώρας μας στους ευρωπαίους εταίρους μας, αποσιωπώντας φυσικά πώς η κραυγαλέα αποτυχημένη πολιτική ηγεσία συμμετείχε προθύμως στο όργιο καταλήστευσης των κοινοτικών πόρων και κονδυλίων από αφερέγγυους αναδόχους των αντίστοιχων αναδόχων των χρηματοδοτούμενων έργων και δράσεων. Από την άλλη είναι πρόδηλο πως τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης και ο φθηνός –ελέω της ΟΝΕ- δανεισμός εν πολλοίς τροφοδότησαν ανερυθρίαστα φαινόμενα διαφθοράς, αρρωστημένου υπερκαταναλωτισμού κι ευρείας σήψης στη διοίκηση αντί να κατευθυνθούν στην ανάπτυξη, τη μεταρρύθμιση του