Ποιος και γιατί φοβάται τον Τύπο;



Θεόδωρος Κουτρούκης 


 

 

Είναι γνωστός ο καθοριστικός ρόλος του Τύπου στη λειτουργία της δημοκρατίας σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Ωστόσο η λειτουργία του Τύπου δεν είναι πάντοτε αποδεκτή από τους κατέχοντες και ενίοτε τους ασελγούντες επί της εξουσίας.
Η εξουσία –που, προφανώς, απεχθάνεται τον τύπο γιατί αποκαλύπτει τις ανομίες και ανεπάρκειες της- πάντοτε προσπαθούσε να στραφεί εναντίον των δημοσιογράφων διώκοντας -ενίοτέ και ποινικά- την έντυπη έκφραση.
Ωστόσο, ενημερωτικά ΜΜΕ, τα websites και τα blogs δεν υπάρχουν για να ευλογούν το ανεπαρκέστατο έργο του συνήθως χαμηλής στάθμης πολιτικού προσωπικού. Αυτό το έργο μπορούν να το αναλάβουν τα αμειβόμενα γραφεία τύπου, που στελεχώνει ο εκάστοτε πολιτικός με οσφυοκάμπτοντα στελέχη, που για να μη χάσουν το μισθό τους θα επιχειρούσαν ακόμη και να πείσουν την κοινή γνώμη ότι ο πάτρωνας τους είναι ο τελευταίος επί της Γής προφήτης του Θεού.
Τα ενημερωτικά ΜΜΕ όμως δημιουργούνται για να εκφράζουν την άποψη των λειτουργών τους. Άλλωστε ο καθένας μπορεί να φτιάξει μερικές δεκάδες blogs για να κολακεύουν τη ματαιοδοξία του.
Είναι γενικά παραδεκτό πως ο πλουραλισμός της άποψης είναι η πεμπτουσία της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Όπως έχει ειπωθεί από γνωστό στοχαστή "δημοσιογραφία" είναι η δημοσίευση κάποιου κειμένου που κάποιος δεν θα ήθελε να δημοσιευθεί. Οτιδήποτε άλλο εντάσσεται στις "δημόσιες σχέσεις".
Ας  γίνει σαφές: δεν υπάρχει "κακός τύπος". Αυτά είναι ιδεοσκαρφίσματα (κουτό)πονηρών ανθρώπων που σπεύδουν να μοιράσουν πιστοποιητικά κοινωνικής νομιμοφροσύνης της κριτικής διαχωρίζοντας την -κατά το προσωπικό τους συμφέρον, φυσικά- σε καλόπιστη και κακόπιστη. "Κακός τύπος" είναι μόνο ο μη ελεύθερος τύπος. Προφανώς υπάρχει περισσότερο ή λιγότερο αμερόληπτος τύπος.  Η όποια μεροληψία, όμως, διορθώνεται μόνο με τον πλουραλισμό και την πολυφωνία. Οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση στην ελευθεροτυπία μπορεί να της στρίψει το λαρύγγι.
Τέλος, ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι η προσπάθεια "επιδιόρθωσης" της τυχόν μεροληψίας των Μέσων Ενημέρωσης από επίδοξους "Παιδονόμους του Τύπου" που -ας μη γελιόμαστε, δεν είναι θιασώτες της αμεροληψίας αλλά υπερασπιστές των δικών τους συμφερόντων. Διαφορετικά στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ δε θα είχε αναρτηθεί η φράση του Ιάκωβου Μάγιερ ότι "η δημοσίευσις είναι η ψυχή της δικαιοσύνης" αλλά ίσως κάποια φράση του πρόσφατα αποβιώσαντος Γεωργίου Γεωργαλά, που τόσο θαύμαζαν οι εχθροί της ελεύθερης έκφρασης.
Οι άνθρωποι του τύπου μπορεί να είναι καλοί, κακοί ή άθλιοι στην εργασία τους. Η Φιλελεύθερη Δημοκρατία όμως έχει επιλέξει έναν  άλλον, πολύ βαρύτερο επιθετικό προσδιορισμό για τους διώκτες τους.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Κεϋνσιανισμός σήμερα

Χριστιανισμός και Συνδικάτα

Η ντουλάπα της Νάρνια